Jæja, þá er maður kominn til Vietnam, Ho Chi Minh City eftir örlítið vesen. Við eyddum 7 dögum í Kuala Lumpur og þar skoðuðum við moll og fleiri moll og annað moll. Sem betur fer var það ekki það eina sem við gerðum heldur fórum við til að mynda fyrsta morgunin í göngutúr að Petronas Towers sem eru hæstu tvíburaturnar heims, en þeir eru 88 hæðir hvor fyrir sig með brú sem tengir þá í milli á 42 hæð. Við fórum upp í brúna og á útsýnishæðina sem er sú áttugasta og sjötta :D Þrátt fyrir að þetta séu aðeins 50% af þeim hæðum sem boðið er upp á í Burj Khalifa í Dubai hjá henni Finnu frænku þá var þetta alveg skít nógu hátt og þaðan sá maður borgina, upplýsta í myrkrinu. Þeir glöggu lesendur sem tóku eftir því að í upphafi var talað um göngutúr að morgni, en borgina lýsta upp í myrkri að kvöldi eiga hrós skilið, en við biðum í 7 tíma eftir því að komast upp, allir miðar voru uppseldir fyrrir part dags. Þessum tíma eyddum við í þeirri glæsilegu verslunarmiðstöð sem neðri hæðirnar bjóða upp á, moll eflaust á stærð við 4 kringlur eða eitthvað svoleiðis. Þar fundum við búðir með öllum hugsanlegum merkjavörum og starbucks og The coffee bean & Tea leaf á hverju horni. The coffee Bean & Tea leaf fær vinninginn frá mér, kaffið þeirra var einfaldlega betra en hjá Starbucks, meira að segja jólablandan hjá Starbucks ( reyndar uppáhelling).
Það verður að segjast að innkaupaleiðangrar eru alveg mögulegir í Kuala Lumpur. Í fimm mínútna göngufæri frá Petronas Tower mollinu er annað risa stórt moll er Pavilion heitir, og viti menn, það eru 3 önnur í götunni, eða fjögur, ég hreinlega man það ekki.
Verslunnarmiðstöðvar voru sem betur fer ekki alveg það eina sem við skoðuðum í Kuala Lumpur, þó svo að það hafi eflaust tekið meirihluta tímans, ( það voru svo mikil viðbrigði að komast í búðir eftir 1 mánuð í Tælandi, loksins alvöru búðir, hehe) en við fórum einnig í Aquaria KLCC en það er alveg æðislegt safn eða hvað skal kalla það. Það byrjar á svoítilli skordýra og skriðdýra kynningu, Tarantulur, eðlur, snákar, sporðdrekar og uppstoppuð skordýr, og leiðir svo inn í þvílíkt flottan hluta með sædýrum. allskonar fisktegundir, stórar sem risastórar, smáar sem risasmár, þar á meðal Piranha fiskar, Krókódílafiskar, allskonar risafiskar, skjaldbökur, hákarlar, skötur og margt fleira. Það skemmtilegasta var rennibandið sem leiddi mann gegnum "göng" þar sem hliðar og loft var úr gleri gegn um ógnarstórt fiskabúr þar sem hákarlarnir, skjaldbökurnar og sköturnar, smáfiskar og stórir fiskar og aðrir fiskar og fleiri fiskar lifðu saman.
Við fórum einnig í safn sem heitir National History Museum sem kenndi okkur allt um Malasíu frá því risaeðlurnar lifðu til dagsins í dag. Þar var margt merkilegt að sjá, landnámsfundir, beinagrindur, gömul stríðsvopn, fyrstu gjaldmiðlarnir sem voru skordýrastittur úr einhverri málmtegund sem svo þróuðust yfir í það sem við þekkjum, peningar.
Daginn sem við sóttum safnið átti að vera aðal dagurinn, en þá ætluðum við til Cameron Highlands sem er víst hrikalega fallegt landsvæði þar sem má finna jarðaberjaræktun, te akra og alla mögulega ávexti sem vaxa þar, ásamt blómum og yndisfögru landslagi, hátt fyrir ofan sjávarmál, en auðvitað klikkaði það. Ferðaþjónustan sem ætlaði að sækja okkur gerði það ekki og bar það fyrir sig að við höfðum ekki klárað að ganga frá bókuninni, sem fram fór á síðu þeirra með því að svara því e-maili sem þeir sendu okkur. En í því stóð litlum stöfum neðst á síðunni, Please reply ASAP, en við tókum auðvitað ekki eftir því og þess vegna var sökin öll okkar, en ekki vegna lélegs fyrirkomulags þessarar blessuðu þjónustu. Ferðin átti að taka tólf tíma og vera hrikalega skemmtileg :/
Við lentum í Vietnam í dag, degi of seint vegna annarra mistaka, en við misstum af vélinni frá Kuala Lumpur því okkur var eki hleypt inn í vélina, okkur vantaði útprentað blað frá Vietnam með samþykki Víetnamska sendiráðsins um að við mættum sækja um Visa on arrival, sem fer fram á flugvellinum hér í Vietnam. Hvers vegna heitir þetta Visa on arrival ef allt nema stimpillinn fer fram á netinu. Jæja, hér erum við, 40.000 krónum fátækari því við þurftum að borga farmiðann upp á nýtt nánast og borga fyrir rándýrt hótel við flugvöllinn.
Okkur þykir það litla sem við höfum séð af Vietnam vera svolítið frábrugðið því sem við kynntumst í Tælandi. Hér ganga konur um og selja drasl í tveimur stórum bastkörfum sem þær bera á bambuspriki eða einhverju slíku sem hvílir á öxlunum, og ganga um með svona hatt eins og maður þekkir úr sjónvarpinu,sem er hringlaga að neðan og kemur svo saman í toppinn, eins og skopparakringla á hvolfi, ef svo mætti segja, bundið undir höku. Gjaldmiðillinn er einnig einn risastór brandari, við borguðum til að mynda 900,000,- Vietnam Dong fyrir leigubílinn frá flugvellinum upp á hótel, hálftíma 45 mínútna akstur eitthvað svoleiðis. Þúsund krónur íslenskar eru eitthvað í kring um 164,000,- Dong, haha, og eitt pund gefa rúm 33 þúsund Dong, svo við tókum 4 milljónir út úr hraðbankanum, en það eru einungis um 25 þúsund krónur. Nú liggjum við í harðasta rúmi sem ég hef nokkurtíma lagst í, en það mætti halda að dýnan sé búin til úr dagblöðum sem brotin eru saman, ekki krumpuð, krumpur væri góður draumur, og bíðum eftir morgundeginum, en þá tekur við 6-9 tíma lestarferð til Nha Trang, sem liggur við ströndina. Þar á víst að vera æðislegt að kafa, svo hver veit nema maður slái sér upp og fari að kafa aftur, skreppi yfir í annan heim í 45 mínútur eða svo.
Veðrið er samt við sig, rúmar þrjátíu gráður myndi ég halda en þó aðeins minni raki höldum við en í Tælandi og Malasíu sérstaklega, manni finnst maður ekki vera eins hrikalega sveittur alltaf hreint hérna og klístraður. Jæja, höfum þetta ekki lengra að sinni, heyrumst vonandi sem fyrst aftur svo að færslurnar verði ekki svona langar. Þið sem nenntuð að fylgja mér alla leið hingað niður, eigið góðan dag og góða nótt frá Vietnam.
Gunnar O.